Τον ακούς να μιλάει και δεν καταλαβαίνεις..Μιλήσατε στις επτά , σου είπε θα σε πάρω αργότερα (πολύ αργότερα εννοούσε), δεν πήρε ως τις 12, μέχρι την 1 τον έβριζες και μετά το πήρες απόφαση πως δε θα τον δεις. Ναι κανένα πρόβλημα με αυτό αλλά να το ξέρες νωρίτερα να μην γείωνες εκείνο το άλλο συμπαθέστατο αγόρι που ήθελε να σε βγάλει έξω.
Σε παίρνει λοιπόν ο κύριος στις 2 (ναι τα μεσάνυχτα) τώρα ξεμπέρδεψα σου λέει - δε σε νοιάζει από τι - και σου λέει θα έρθεις από δω να κοιμηθούμε μαζί?
Όχι. Άλλη όρεξη δεν είχα, μέσα στη μαύρη νύχτα να ρίξω μια πρόχειρη αλεπού πάνω μου και να πάρω τους δρόμους κλαίγοντας και τα βουνά ρωτώντας , μα τι έχεις μέσα στο κεφάλι σου , που θεωρείς πως υπάρχει πιθανότητα να συμβεί αυτό??
Λέω όχι ξανά. Έλα και θα σε νανουρίσω εγώ..Εσύ? που την περασμένη φορά που έκανα το λάθος και έμεινα σπίτι σου στριφογύριζες όλη νύχτα σαν το αρνί στη σούβλα και μάτι δεν έκλεισα? Προσβάλλεται προς στιγμήν ο Ροδόλφο Βαλεντίνο και σου λέει και καλά θιγμένος πως οκ την πήρε την χυλόπιτα και ησύχασε.. Μα πραγματικά δεν φταίνε αυτοί! Εμείς φταίμε που είμαστε φιλόζωες. Από τις 24 ώρες που έχει η μέρα , εσύ θες να με δεις την πιο ακατάλληλη και εγώ πρέπει να νιώσω άσχημα που δε μπορώ?? Ε.. όχι..
Ετοιμάζεσαι να πεις καληνύχτα και σε ρωτάει τι προοπτική βλέπεις σε όλο αυτό...
Δεν υπάρχει όλο αυτό..Ποιο αυτό? Δεν τον ενδιαφέρει το σεξ σκέτο και δεν είναι για κάτι τέτοιο...
Κάποιος μου κάνει πλάκα..
Καλύτερα να τον ξεχάσεις γιατί αυτή η σχέση δεν έχει μέλλον.. Μα ένα σεξ είπαμε να κάνουμε και εσύ πας να μου στήσεις σκηνικό για το Ben Hur.
Αν ήταν για ένα σεξ να φορτωθώ έναν ολόκληρο άντρα, ευχαριστώ δε θα πάρω...
Deja vu ...Η ίδια συζήτηση έγινε ξανά πριν τέσσερις μήνες , με τη μόνη διαφορά πως τότε τον ήθελα και ο ίδιος έκανε το βαρύ πεπόνι και δεν ήταν σε φάση... γενικά..
Τότε δεν έκανε για μένα γιατί είχε βαριές αποσκευές και ένα κεφάλι γεμάτο θλίψη ( ναι έτσι το είχε πει), τώρα είμαι εγώ αυτή που το περιορίζει συναισθηματικά και δεν εμβαθύνει .. Μα που να εμβαθύνω χρυσό μου? Στην τιγκαρισμένη με θλίψη βαλίτσα σου?
Άνοιξη έξω, χαρά θεού κι εσύ θες να κάνουμε group therapy??
Γιατί θες καλό μου παιδί να σου μιλήσω ειλικρινά και να χαλάσουμε τις καρδιές μας? Μου άρεσες ναι, αλλά είδα πως είσαι καφενείο και δεν έχω πρόβλημα να σε βλέπω και να περνάω χρόνο μαζί σου αλλά κυρίως δεν έχω πρόβλημα όταν δεν είμαι μαζί σου, γεγονός που εμένα πολύ με χαροποιεί, γιατί δεν υπάρχει λόγος να σε πάρω σοβαρά ( που και να θέλα δε θα γινόταν).
Το έργο που πας να παίξεις εγώ δεν το βλέπω καν και κυρίως έχω τα λουμπάγκα μου αυτή την εποχή και δε μπορώ να κουβαλήσω τις βαριές αποσκευές σου...
