Στον κόσμο κάθε γυναίκας υπάρχει ένα μέρος που λέγεται το νησί των χαμένων αγοριών. Είναι το μέρος που έστειλες όλους αυτούς που πέρασαν από τη ζωή σου, που είναι σαν το τριάρι σε ώρα αιχμής πάνω στην Β.Όλγας, με κόσμο που ανεβαίνει και κατεβαίνει στην επόμενη στάση, τύπους που κόβουν εισιτήριο μίας διαδρομής και άλλους με κάρτες απεριορίστων διαδρομών. Το μόνο κοινό που έχουν όλοι αυτοί, εκτός από σένα , είναι πως δεν σε απασχολούν πια!! Τους χαμογέλασες πλατιά στο πρώτο ραντεβού, περίμενες με αγωνία να σε πάρουν τηλέφωνο , πήγες μαζί τους για καφέ/ φαγητό/ποτό/ διακοπές / συναυλίες , τους ερωτεύτηκες και σε ερωτεύτηκαν κι αυτοί , σου μιλούσαν με τις ώρες στο τηλέφωνο και σε παρακαλούσαν να μιλήσετε πέντε λεπτά ακόμα, σου έβρισκαν αστεία παρατσούκλια και σου έκαναν άπειρα κομπλιμέντα για το πόσο όμορφη, έξυπνη, σέξυ και αστεία είσαι. Ποιο είναι αυτό το κάτι που μένει όταν μια αγάπη πεθαίνει? Οι επιστήμονες λένε πως οι μυρωδιές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη μνήμη. Το σώμα θυμάται και μάλλον μπορείς να ανακαλέσεις την αίσθηση του φιλιού όλων τους, θυμάσαι την μυρωδιά του δέρματος τους και μπορείς να θυμηθείς το βλέμμα τους όταν σε αγκάλιαζαν αφού είχατε κάνει έρωτα. Με τους πιο πολλούς από αυτούς μιλάς ακόμα και χαίρεσαι πολύ όταν πίνετε μαζί ποτά , με κάποιους θα έκανες σεξ ξανά αλλά μάλλον δε θα γύριζες κοντά τους ξανά ( ούτε αυτοί εδώ που τα λέμε) και χαίρεσαι να μαθαίνεις πως είναι ευτυχισμένοι με άλλες γυναίκες , αν και μέσα σου είσαι βέβαιη πως καμία δεν είναι σαν εσένα και το ξέρουν και αυτοί ( είπαμε είσαι πολιτισμένη αλλά αν ήταν να έχεις κάτι από Σουηδέζα θα προτιμούσες να ήταν ο κώλος της ). Οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν αγαπιούνται για πάντα ακόμα και αν δεν ειδωθούν ποτέ ξανά ή όταν φεύγει η αγάπη και σβήνουν τα φώτα ο άλλος γίνεται ξανά ένας άγνωστος και ίσως τελικά δε χάρηκες τόσο για τη γνωριμία? Μάλλον δεν υπάρχουν κανόνες για το χωρισμό ή τον έρωτα αλλά και πάλι δεν είναι κρίμα να μην μπορείς να δεις αν όχι έρωτα στα ματιά του ανθρώπου που κάποτε θεωρούσες το άλλο σου μισό πορτοκάλι, ένα τρυφερό βλέμμα συνενοχής που να λέει ακόμα κι αν δεν αγαπάω πια εσένα, αγαπάω τις μέρες που πέρασα μαζί σου.
